فرصت‌های بلاک چین در تحقیقات پلیس

چگونه فناوری های دفتر کل توزیع شده و بلاک چین می توانند به سازمان های اجرای قانون در مبارزه با جرم و پولشویی کمک کنند. مشکل شیوع جرایم اینترنتی امروزه شدیدتر شده است و کشورهای پیشرفته با نرخ تولید ناخالص داخلی بالا بسیار بیشتر از کشورهای در حال توسعه از آن رنج می برند. این به این دلیل است که هرچه جامعه از فن آوری های پیشرفته تری استفاده کند، وابستگی آن به ساختارهای دیجیتال نیز بیشتر است و این، به نوبه خود، فرصت های بیشتری را برای مجرمان اینترنتی فراهم می کند. در سال ۲۰۲۱ پیش بینی می شود خسارت ناشی از جرایم اینترنتی ۶ تریلیون دلار باشد – دو برابر بیشتر از سال ۲۰۱۵٫

در عین حال، اصطلاحات جرایم اینترنتی و تروریسم سایبری در سیستم های مختلف حقوقی متفاوت است. برخی از جرم شناسان این مفاهیم را تقسیم می کنند. دیگران آنها را معادل می دانند. باری کالین (Barry Collin)، یکی از محققان ارشد تحقیق در انستیتوی امنیت و اطلاعات در کالیفرنیا، اولین بار اصطلاح “تروریسم سایبری” را در دهه ۱۹۸۰ تعریف کرد. وی این معنا را به عنوان همگرایی دنیای مجازی و فیزیکی درک کرد و هیچ تفاوتی بین جرایم اینترنتی و تروریسم سایبری مشاهده نکرد. بعداً تعاریف دیگری از این اصطلاح ظاهر شد.

اداره تحقیقات فدرال ایالات متحده از تروریسم سایبری به عنوان حمله عمدی به هرگونه اطلاعاتی که منجر به خشونت علیه افراد غیر رزمنده و سایر گروه های اجتماعی و ملی شود، یاد می کند. با این حال، این تعریف نسبتاً مبهم است زیرا تقریباً هر کلاهبرداری آنلاین را به راحتی تروریسم سایبری طبقه بندی می کند. یکی دیگر از ویژگی های بارز تروریسم سایبری ذکر مکرر آن در رابطه با ارزهای دیجیتال است.

ردیابی تراکنش ها

فناوری بلاک چین طیف وسیعی از فرصت ها را برای بررسی جرایم و مقابله با حملات احتمالی مجرمان اینترنتی فراهم می کند. از یک طرف، یک بلاک چین امکان ردیابی تراکنش های مشکوک و جلوگیری از جابجایی وجوه به حساب مجرمان احتمالی و افراد مرتبط با آنها را فراهم می کند. همچنین برای اثبات سوءاستفاده و اختلاس در سرمایه های سرمایه گذاران می توان صندوق های سرمایه گذاری ICO را ردیابی کرد. از طرف دیگر، داده های تحقیقاتی ذخیره شده در بلاک چین و همچنین سایر پایگاه های اطلاعات جرم شناسی، به طور همزمان از امنیت و دسترسی بیشتری برخوردار خواهند بود. این امر به مجری قانون اجازه می دهد تا با خیال راحت طیف گسترده ای از اطلاعات مورد نیاز شما را ذخیره کند – داده های حقوقی، بیومتریک شهروندان و افراد بدون تابعیت، سوابق کیفری، لیست های تحت تعقیب و بسیاری موارد دیگر.

بسیاری از تروریست ها خواسته های خود را با ارزهای دیجیتال شروع کرده اند، به طور طبیعی به آن شهرت بدی می دهند. در ابتدا ارزهای دیجیتال بدون مرز طراحی شده بودند، به این معنی که ردیابی آنها دشوارتر است. متأسفانه، بسیاری از دولت ها تصمیم گرفته اند که آسان ترین راه را انتخاب کنند: ممنوعیت استفاده از ارزهای دیجیتال در سرزمین های خود. بسیاری از موارد برجسته کلاهبرداری در فضای ارز دیجیتال و کاهش شدید ارزش ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۸، صنعت نوپا را از نظر مجریان قانون در وضعیت ناخوشایندی قرار داده است.

اخیراً، تعدادی از شرکت ها به طور فعال در حال توسعه راه حل های بلاک چین برای مبارزه با پولشویی هستند. برخی از آنها با موفقیت در زمینه تجزیه و تحلیل و نظارت بر ریسک برای معاملات ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرند. استارت آپ تحلیلی بلاک چین Coinfirm یک پلتفرم ضد پولشویی ایجاد کرده است که امکان ردیابی تراکنش های مشکوک و مقابله با تروریسم مالی را با استفاده از بیش از ۲۷۰ شاخص خطر فراهم می کند. همچنین، متخصص امنیت سایبری فرانسه یعنی Nigma Conseil و موسسه فناوری اتریش، اوایل سال جاری پلتفرم بلاک چین خود را برای جرم شناسی قانونی اعلام کردند. هدف این پلتفرم این است که توانایی نظارت و ساده سازی عملیات بلاک را به کاربران ارائه دهد.

موارد سرقت اطلاعات شخصی و مالکیت معنوی بیشتر ثبت می شود. اقدامات تروریست های سایبری و مجرمان سایبری باعث بی اعتباری آژانس های اجرای قانون می شود زیرا غالباً این افراد برای دفاع در برابر چنین حملاتی و پاسخ سریع به آنها بسیار مجهز هستند.

هک کردن هم در سطح محلی اتفاق می افتد، مانند هک بدنام یاهو که هر ۳ میلیارد حساب کاربری کاربران را هدف قرار داده است و هم در سطح بین المللی که دولت یک کشور کشور دیگری را مسئول هک کردن می داند، که منجر به وخامت روابط خارجی می شود. قبل از ظهور بیت کوین (BTC) در سال ۲۰۰۸، هیچ راه حلی برای این مشکل و هیچ گزینه دیگری برای ذخیره سازی متمرکز داده وجود نداشت. هر پایگاه داده دارای یک آسیب پذیری است که در صورت هک شدن، امکان دسترسی به تمام داده های ذخیره شده را فراهم می کند و آزادی ایجاد هرگونه تغییر را در صورت تمایل باز می کند.

ورود به تحقیقات

مشکل اصلی، اصل ذخیره اطلاعات است. این به عنوان یک سیستم متمرکز سازمان یافته است. وقتی به آن دسترسی پیدا کردید، می توانید به راحتی تغییرات دلخواه را انجام دهید یا حتی تمام اطلاعات موجود را حذف کنید. به عنوان مثال، پایگاه های اطلاعاتی وزارت امور داخلی اطلاعات حساس در مورد مجرمان تحت تعقیب را ذخیره می کنند. اگر سیستم شکسته شود، هکرها می توانند در شواهد و مدارک دستکاری کنند، نتیجه این امر می تواند به طور بالقوه مجرمان را از تحقیقات مداوم خارج کند.

امروزه، گزینه جایگزین ذخیره سازی متمرکز اطلاعات، استفاده از سیستم انسداد است: سیستمی بدون حافظه مرکزی و مدیر پایگاه داده. داده ها در رایانه های همه اعضای شبکه ذخیره می شوند. یکپارچگی و امنیت با استفاده از ویژگی های ارز دیجیتال تضمین می شود – عملکرد هش، رمزگذاری نامتقارن، استفاده از کلیدها و غیره. علاوه بر این، فناوری بلاک چین به شما امکان می دهد ردگیری کنید که چه کسی این تغییرات را انجام داده است و چه زمانی به کلید ویژه ای برای دسترسی نیاز دارید. همه کلیدها به صورت مرکزی ذخیره نمی شوند، بلکه شخصاً با هر کاربر ذخیره می شوند. هیچ نقطه واحدی برای حمله به کل پایگاه داده وجود ندارد، این بدان معناست که هیچ راهی برای سرقت همزمان همه داده ها وجود ندارد.

پایگاه های اطلاعاتی وسسات مهم دولتی بیشتر توسط یک سازمان متمرکز نگهداری می شود. این بدان معنی است که برای بدست آوردن اطلاعات، مجرمان باید یک هدف را بشکنند، پس از آن به راحتی می توانند هر داده را سرقت کنند. اگر تصور کنیم که کل پایگاه داده وزارت امور داخلی اطلاعاتی است که بین چندین سازمان توزیع شده است، هر سازمان کلید دسترسی خاص خود را دارد و به طور موثر امنیت خود را افزایش می دهد. با کمک فناوری بلاک چین، کاربران می توانند ترتیب هرگونه تغییر در پایگاه داده را بازیابی کنند.

در مورد پایگاه های داده متمرکز، فقط نسخه های پشتیبان در یک زمان مشخص در دسترس هستند، اما نه تصویر کامل از تمام فرآیندهایی که در پایگاه داده رخ داده اند. در جرم شناسی دیجیتال، گاهی اوقات لازم است دستگاه های الکترونیکی مورد بررسی قرار گیرند و داده های آنها استخراج شود.

مواد، پروتکل ها و اطلاعات مربوط به پرونده های جنایی به زودی توسط هوش مصنوعی پردازش می شود و محققان دیگر مجبور نیستند این کار را به صورت دستی انجام دهند و باعث اتلاف وقت و منابع انسانی ارزشمند می شوند. به لطف پیشرفت های فن آوری، هنگام تماس با افراد دیگر، سیستم به طور خودکار شناسایی خواهد کرد. به عنوان مثال، روند جمع آوری شواهد ساده خواهد شد: شناسایی مجرمان توسط DNA آنها امکان پذیر خواهد بود.