با تغییراتی که در اینترنت در ۳۵ سال گذشته ایجاد شده است، کنترل بر روی سرویس های مهم آن، به تدریج از پروتکل های اپن سورس از بخش های غیر انتفاعی به خدمات اختصاصی که توسط کمپانی های بزرگ تکنولوژی ارائه می شدند، تغییر یافت. درنتیجه میلیاردها انسان به تکنولوژی جالب و آزاد دسترسی پیدا کردند ولی این تغییرات باعث مشکلات جدی نیز شده است. (بلاک چین)
ارزجو: اطلاعات خصوصی میلیون‌ها کاربر مورد سوء استفاده قرار گرفته یا به سرقت رفته است. کارآفرینان و مشاغلی که بر روی پلتفرم های اینترنت تکیه دارند، هدف اصلی تغییرات قانونی هستند که باعث می شود مخاطبان خود را از دست بدهند. ولی یک حرکت رو به جلو توسط بلاک چین و دنیای ارز دیجیتال می‌تواند سرویس های جدید اینترنتی ارائه دهد که قدرت سرویس های مدرن مرکزی را با اخلاق جامعه محور در هم بیامیزد. ما باید از چنین چیزی استقبال کنیم.
از سال ۱۹۸۰ تا اوایل ۲۰۰۰ خدمات اصلی اینترنت بر روی پروتکل های اپن سورس که به وسیله جوامع اینترنتی کنترل می شدند، قرار داشت. برای مثال سیستم نام دامنه (Domain Name System) که به نوعی، دفتر تلفن اینترنت است، به وسیله شبکه ای از افراد و سازمان ها کنترل می‌شد و از قوانینی پیروی می‌کرد که بر اساس پلتفرم اپن سورس ایجاد شده و اجرا می شدند. این بدان معناست که هر کسی که از استانداردهای این جامعه پیروی می‌کرد می‌توانست یک نام دامنه داشته و در اینترنت حضور ثابتی پیدا کند. این همچنین به آن معناست که نحوه عملکرد کمپانی ها در اینترنت و هاست ایمیل آنها در حال نظارت می باشد و اگر آنها سوء رفتاری نشان دهند، مشتریان می‌توانند نام دامنه آن ها را برای ارائه دهندگان سرویس ها ارسال و گزارش نمایند.
از اواسط سال های ۲۰۰۰ تا حال حاضر اعتماد به پروتکل های اوپن سورس به اطمینان به تیم های مدیریتی شرکت ها، تغییر یافته است. از هنگامی که کمپانی هایی مانند گوگل توییتر و فیس بوک به ساخت نرم افزارها و سرویس هایی پرداختند که دارای توانایی بیشتر از پروتکل های اپن سورس بودند، کاربران ترجیح دادند که به این پلتفرم های جدید مراجعه کنند ولی قوانین آنها اختصاصی بود و نحوه اداره آنها نیز ممکن بود به سرعت تغییر کند.
شبکه های اجتماعی چگونه تصمیم می گیرند که کدام کاربران را شناسایی کرده و آنها را از فعالیت باز دارند؟ چگونه موتورهای جستجو تصمیم می گیرند که وب‌سایت‌ها را درجه بندی کنند؟
در یک آن شبکه های اجتماعی سازمان ها و مشاغل کوچک را قضاوت کرده و به سرعت در مورد نحوه فعالیت و سهم و تقسیم درآمد آنها تصمیم می گرفتند. قدرت این پلتفرم ها، چالش‌های اجتماعی در حال گسترشی را ایجاد کرده است که از جمله اخبار ساختگی، ربات های دولتی، قوانین حریم خصوصی و الگوریتم را می توان نام برد.
به همین علت است که کاربران در حال رجوع به اینترنتی هستند که سرویس های آن به وسیله کنترل گروهی و اپن سورس ارائه می‌شوند. این امکان که به لطف تکنولوژی بلاک چین و ارزهای دیجیتال به دست آمده‌اند به تازگی قابل استفاده شده است.
در سال‌های اخیر، بحث‌های زیادی در مورد بلاک چین صورت گرفته که بسیار مورد توجه قرار گرفته اند ولی درک زیادی در مورد آنها وجود ندارد. بلاک چین ها، شبکه های فیزیکی کامپیوتری هستند که با هماهنگی یکدیگر برای ایجاد یک کامپیوتر بزرگ مجازی همکاری می کنند. فایده بلاک چین این است که برخلاف یک کامپیوتر سنتی، یک کامپیوتر بلاک چین می تواند ضمانت و اطمینان قدرتمندتری به کاربران ارائه دهد که این ضمانت ریشه در خواص محاسباتی و گیم تئوریک این سیستم ها دارد. یک کاربر یا توسعه دهنده می تواند مطمئن باشد که کدی که در کامپیوتر بلاک چین به اجرا در می آید به همان ترتیبی که برنامه‌ریزی شده پیش می رود و حتی اگر افراد شرکت کننده در شبکه، انگیزه خود را تغییر دهند یا سعی کنند سیستم را دستکاری نمایند، نمی توانند این کار را انجام دهد. این به آن معناست که کنترل کامپیوتر بلاک چین در دستان یک گروه قرار دارد.
کاربرانی که به پلتفرم های اختصاصی وابسته هستند، نیز نگرانی‌هایی در مورد به سرقت رفتن یا سوء استفاده از اطلاعات خود را دارند و همچنین نگران تغییر قوانین، حریم شخصی، تبلیغات مزاحم و دیگر موارد هستند. پلتفرم های اختصاصی ممکن است ناگهان قوانین را برای توسعه دهندگان و مشاغل تغییر دهند. همان طور که فیس بوک این کار را در مورد زینگا (Zynga) و آمازون در مورد یلپ (Yelp) انجام داد.
این ایده که سرویس های تحت مالکیت شرکت ها می توانند به وسیله سرویس های تحت مالکیت گروه ها، جایگزین شوند، ممکن است به نظر دور از دسترس بیاید ولی شواهد و مدارک تاریخی قوی وجود دارد که در ۲۰ سال گذشته تغییرات نرم افزاری زیادی به انجام رسیده است.
در سال های ۱۹۹۰ فعالیت های کامپیوتری به وسیله نرم افزار های اختصاصی کلوزد سورس مخصوصا به وسیله ویندوز انجام می شد. امروزه میلیاردها تلفن اندروید از سیستم عامل اپن سورس لینوکس (Linux) استفاده می کنند. بیشتر نرم افزارهایی که بر روی دستگاه های اپل مورد استفاده قرار گرفته اند اپن سورس هستند و همچنین دیتاسنترهای مدرن ابری نیز مانند آمازون از اوپن سورس استفاده می کنند. گیت هاب (Github) مایکروسافت و رد هت یا همان کلاه قرمز (RedHat) آی بی ام (IBM) نشان می دهد که اپن سورس تا چه میزان بر فعالیت های اینترنتی تأثیر گذاشته است.
همانطور که منبع باز در شرکت‌های تکنولوژیک در حال افزایش روز افزون می باشد، مدل های تجاری از فروش نرم افزار به سرویس های کلود تغییر شکل پیدا کرده‌اند. گوگل، فیس بوک، آمازون و نتفلیکس کمپانی‌های چنین سرویس هایی هستند. این مسئله به این کمپانی ها اجازه داده است تا به رشد روز افزون نرم افزار های اپن سورس کمک کرده و کنترل ساختارهای اساسی اینترنت را در دست بگیرند.
یک دیدگاه اصلی در طراحی بلاک چین ها آن است که مدل های اپن سورس می توانند از نرم افزار فراتر رفته و به سرویس های کلود تبدیل شوند و این کار با اضافه کردن تعامل مالی به این ترتیب امکان پذیر خواهد بود. ارزهای دیجیتال یعنی سکه و توکن هایی که در بلاک چین های خاص تولید شده اند، یکی از روش های تعامل مالی افراد و گروه ها است تا بتوانند از سرویس هایی استفاده کنند یا آنها را ارائه دهند.
این ایده که هر سرویس اینترنت می‌تواند یک سکه یا توکن مخصوص به خود داشته باشد ممکن است مفهومی جدید به نظر بیاید، ولی بلاک چین و ارزهای دیجیتال می توانند برای سرویس هایی که بر پایه کلود راه اندازی شده اند، همان کاری را انجام دهند که اپن سورس برای نرم‌افزارها انجام می داد. ۲۰ سال طول کشید تا نرم افزار های اپن سورس جایگزین نرم افزارهای اختصاصی شدند و ممکن است همین مقدار طول بکشد تا سرویس های اپن سورس بتوانند جایگزین سرویس های اختصاصی شوند. ولی فایده چنین تغییری وسیع خواهد بود. به جای اینکه ما به شرکت ها اعتماد کنیم می توانیم اعتماد خود را بر روی نرم افزار های گروهی بگذاریم تا قوانین اداره اینترنت را از «بد نباشیم» به «بدی کردن امکان ندارد» تغییر دهند.