گزارش های منتشر شده حاکی از آن است که محققان مرکز مطالعات علمی و امنیتی در کالج کینگ لندن به تجزیه و تحلیل راه حل های “غیر سیاسی” برای مسئله خلع سلاح هسته ای روی آورده اند. گزارش جدید محققان خاطرنشان می کند که دستور هسته ای چند جانبه که حول پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای سازمان ملل متحد یا NPT تلفیق شده است، به طور مداوم با مشکلات همکاری بین المللی درگیر است که با عدم تقارن بین کشورهای دارای سلاح هسته ای و غیر هسته ای تقویت می شود.
مورد بعدی که NNWS نامیده می شود، امضاکنندگان این پیمان هستند، اما از آنجا که غیر هسته ای هستند، سهم آنها در انجام تعهدات معاهده خود به توسعه ابزارها و فرآیندهایی منجر می شود که می تواند به بهبود تأیید خلع سلاح چند جانبه کمک کند.
محققان خاطرنشان کردند، NNWS غالباً فاقد ظرفیت فنی برای کمک معنادار به چنین تلاش هایی است. چنین کاستی هایی ظاهراً این تصور را در میان کشورهای هسته ای و غیرهسته ای تشدید می کنند که NPT به دلیل فقدان یک فرآیند راستی آزمایی خلع سلاح هسته ای قوی و چند جانبه به خطر بیفتد. علاوه بر این، این گزارش می افزاید، پرورش اعتماد متقابل برای همه احزاب NPT در عمل به تعهدات خود در مورد منع گسترش سلاح های هسته ای دشوار است.
اینجا مکانی است که فناوری بلاک چین از دید نویسندگان گزارش وارد می شود. با اضافه کردن مشاهدات اولیه آنه ، این گزارش پیشنهاد می کند که با استفاده از یک رویکرد فنی و عملیاتی می توان با این “چالش های پیچیده و بهم پیوسته ای” مقابله کرد:
“چگونه [تصمیم گیرندگان] می توانند تأیید خلع سلاح هسته ای چند جانبه را انجام دهند در حالی که اطمینان حاصل می شود که داده های بسیار حساس ایجاد شده در فرآیند به روشی ایمن و قابل اطمینان مدیریت می شود؟”
اتخاذ یک رویکرد رویه محور و حساس به داده با اولویت های صریح گزارش همخوانی دارد و بر اساس مشاهدات نویسندگان مبنی بر این است که بسیاری از تلاش های فعال در زمینه منع گسترش سلاح های هسته ای در سال های اخیر “به جای رویکرد سیاسی” از رویکرد فنی و عملیاتی استفاده کرده اند. در اینجا، نویسندگان به مشارکت بین المللی برای تأیید خلع سلاح هسته ای و ابتکار چهارگانه نروژ، سوئد ، انگلستان و ایالات متحده اشاره می کنند.
محققان با تأیید اهمیت راه حل های فنی، استدلال می کنند که بلاک چین می تواند از طریق تأیید سوابق رمزگذاری شده تغییرناپذیرکه می تواند به عنوان “زنجیره کاستدی” برای “موارد قابل پاسخگویی به معاهده” عمل کند، از فرآیندهای اعتبارسنجی بهره مند شود.
بلاک چین می تواند مسئله اعتماد را حل کند: اگرچه کشورها ممکن است در کاهش خطر هسته ای مشترک باشند، آنها اغلب به یکدیگر اعتماد ندارند که این مسئله مانع همکاری کامل آنهاست. در اینجا، استفاده از این فن آوری می تواند این فقدان اعتماد را از طریق کمک به “اشخاص ثالث برای تأیید صحت داده های تأیید [خلع سلاح]”، بدون اینکه این اشخاص قادر به دیدن داده های بسیار حساس باشند را حل کند.
این گزارش همچنین شاهد پتانسیل در قراردادهای هوشمند است و خاطرنشان می کند که بلاک چین همراه با قراردادهای الگوریتمی خوداجرا، می تواند یک لایه پایه امن برای زیرساخت های خصوصی اینترنت اشیا فراهم کند که ترکیبی از حسگرها و مانیتورهای محیطی است. این امر ظاهراً می تواند برای انجام راستی آزمایی به صورت آنی در سایت های از راه دور به منظور هشدار خودکار طرفین در مورد هرگونه نقض احتمالی معاهده به کارگیری شود. آنها نتیجه می گیرند:
“فناوری بلاک چین می تواند به عنوان یک سند تضمینی رمزنگاری شده برای اعلامیه های ملی در فرآیندهای خلع سلاح عمل کند و به طرفین اجازه تا دهد داده های حساس را به صورت مرحله ای و به موازات تحولات سیاسی و استراتژیک آشکار کنند.”
همچنین باید عنوان کرد که محققان اذعان می کنند اینکه بلاک چین واقعاً بتواند به دستیابی به اهداف منع گسترش سلاح های هسته ای کمک کند یا خیر، کاملاً به اهداف سطح بالای سیاست های ایالت ها و چگونگی پیگیری این اهداف بستگی دارد. بنابراین، این گزارش از تبلیغ بلاک چین به عنوان یک درمان مطلق برای یکی از مهم ترین مشکلات ژئوپلیتیک عصر مدرن خودداری می کند.