video thumb

آینده غیرنقدی پیش‌رو؛ رویای دیجیتال آرمانشهر با نابرابری دیستوپیا

گزارش های منتشر شده حاکی از آن است که یک جامعه غیرنقدی ممکن است جامعه ای با عدالت کمتر باشد، زیرا کسانی که از اتصال دیجیتال رنج می برند ، آسیب خواهند دید. در سوئد، پول نقد در گردش تنها ۱ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را نشان می دهد و برخی از کارشناسان پیش بینی می کنند که این کشور تا سال ۲۰۲۳ “کاملاً بدون پول نقد” خواهد بود. در بزرگ ترین شهرهای چین، بیش از ۹۰ درصد مردم از WeChat Pay و Alipay به عنوان روش پرداخت اصلی خود استفاده می کنند.

ممکن است به نظر برسد که گذار به دنیایی بدون اسکناس کاغذی و سکه های فلزی اجتناب ناپذیر است، اما این هفته یک نظرسنجی به ما یادآوری کرد که گزارش های مربوط به مرگ پول نقد سخت ممکن است بسیار اغراق آمیز باشد. مطالعه Genesis Mining با عنوان ” Perceptions and Understanding of Money 2020″ گزارش می دهد که ۶۰ درصد از آمریکایی ها مخالف ایده جایگزینی پول کاغذی با پول فقط دیجیتال هستند. مارکو استرنگ (Marco Streng)، مدیرعامل Genesis اظهار داشت: “آمریکایی ها در مورد جدایی دائمی از پول کاغذی خود احساس راحتی نمی کنند.”

چگونه می توان این نتیجه را ارزیابی کرد اگر راهپیمایی به سمت یک جامعه جهانی غیر نقدی (به عنوان مثال، جایی که پول نقد معمولاً یک روش پرداخت پذیرفته شده نیست) غیر قابل تحمل است – همانطورکه کسانی مانند جوناس هدمن (Jonas Hedman)، استاد گروه دیجیتال سازی در مدرسه تجارت کپنهاگ مطرح کرده اند؟

هدمن به کوین تلگراف گفت: “دلایل مختلفی وجود دارد، از جمله” عدم اعتماد به دولت مرکزی و زیرساخت ضعیف پرداخت در سطح ملی [در آمریکا] “ریچارد هولدن (Richard Holden)، استاد اقتصاد در دانشگاه نیو ساوت ولز نیز به کوین تلگراف گفت: “دلار” به گونه ای نمادین است که ارزهای دیگر – شاید به استثنای پوند انگلیس – اینگونه نباشند. “

پول نقد ممکن است برای مدتی باقی بماند

اما شاید ایالات متحده با سایر کشورها متفاوت باشد و دلایل جدی وجود دارد که “عدم پول پول” یک شبه صورت نمی گیرد. وینای پرابهاکار (Vinay Prabhakar)، معاون رئیس بازاریابی محصولات درolante Technologies – ارائه دهنده راه حل های مالی – به کوین تلگراف گفت: فقط یک دلار دیجیتال می تواند “به عنوان تهاجمی به حریم خصوصی و آزادی های فردی” تلقی شود.

همانطور که ولاد توتیا (Vlad Totia)، تحلیلگر پرداخت در شرکت تجزیه و تحلیل و مشاوره GlobalData به کوین تلگراف گفت: “یک جامعه غیرنقدی نیز ممکن است برای فقرا تبعیض قائل شود،” یک جامعه دیجیتال برای دسترسی دادن به افراد جهت مدیریت امور مالی شخصی خود حداقل به یک دستگاه و اتصال به اینترنت نیاز دارد. اما بسیاری از افراد در ایالات متحده و سایر کشورها هنوز از این دسترسی برخوردار نیستند، بنابراین از بین بردن ریسک های پول نقدی موجب کاهش حق رای در اعضای کم درآمد جامعه می شود و نابرابری درآمد را تشدید می کند.

هولدن خاطرنشان کرد: ممکن است موانع روانشناختی نیز وجود داشته باشد: “مردم مدت هاست که از پول نقد استفاده می کنند و برای دور شدن کامل از پول نقد، نیاز به تغییر ذهنیت وجود دارد.”

هولدن ادامه داد، اقتصادهای پیشرفته جهان از بی پول ماندن به میزان قابل توجهی سود می برند. طرح های پرداخت دیجیتال می تواند فرار مالیاتی را کاهش داده و تراکنش های غیرقانونی را که اغلب با استفاده از پول نقد انجام می شوند، کاهش دهد. هولدن خاطرنشان کرد: “وجه نقد از بسیاری جهات دارای ایراداتی است، ا زجمله اینکه: در حین تراکنش ها کند است، رسیدگی به آن زمان بر است و شامل بیمه پرهزینه ای برای کسب و کارهاست.”

قابلیت استفاده از پول نقد

هدمن تحقیقاتی را انجام داده است تا نشان دهد سوئد در حال تبدیل شدن به اولین جامعه بدون پول نقد در جهان تا مارس ۲۰۲۳ است – اما این تحقیق قبل از همه گیری ویروس کرونا انجام شده است. آیا جدول زمانی وی تغییر کرده است؟ هدمن به کوین تلگراف گفت: “منقرض شدن پول نقد خیلی زودتر از اینها رخ خواهد داد.” “استفاده از وجه نقد در طول شیوع ویروس کرونا به طور قابل توجهی کاهش یافته است.”

توتیا عنوان کرد که کووید ۱۹ به روند بدون غیرنقدی بودن رونق بخشیده است. ” قرنطینه، تعطیلی موقت کسب و کارها، افرادی که از خانه های خود بیرون نمی روند و در داخل خانه مواد غذایی سفارش می دهند. […] همه این جنبه ها، مردم را به سمت استفاده بیشتر از روش های بانکی و پرداخت آنلاین سوق داده است، زیرا در این زمان ها خیلی ساده نمی توانید از پول نقد زیادی استفاده کنید. “

البته این موضوع جنبه بهداشتی هم دارد. مطالعه ای در سال ۲۰۱۷ که در آن محققان اسکناس های ۱ دلاری را که در شهر نیویورک در گردش بود آزمایش کردند به این نتیجه رسیدند که “پول به طور بالقوه می تواند باعث انتقال بین فردی میکروب ها شود”. توتیا خاطرنشان کرد: مردم نمی خواهند قبض هایی را که در طی شیوع ویروس کرونا از طریق دست های مختلف در گردش بوده است، لمس کنند و اضافه کرد:

“با این حال، برخی از افراد به دلیل اینکه مسن هستند و یا بیش از حد عادت به پرداخت نقدی داشته اند و یا اینکه روش پرداخت نقدی راحت تر است، همچنان به روش قبلی خود ادامه می دهند و به احتمال زیاد بعد از عبور از ویروس کووید ۱۹ همچنان از این خدمات استفاده خواهند کرد. “

“پول نقد به راحتی از بین می رود”

پرابهاکار به کوین تلگراف گفت که پرداخت دیجیتال ذاتاً ایمن تر از پول نقدی است که قابل از بین رفتن و جعل است – و بازیابی آن تقریباً غیرممکن است: بیشتر تراکنش های دیجیتال سطوح مختلف امنیتی و قابل اعتماد بودن را ارائه می دهند.

در این بین، مسئله قابل ردیابی بودن نیز وجود دارد: تراکنش های غیر نقدی، اطلاعات اساسی درباره شرکت کنندگان پرداخت را شامل می شوند، از جمله آنچه خریداری شده و اینکه در چه زمانی آن تراکنش انجام شده است. پرابهار افزود: “این امر پولشویی و نپرداختن مالیات را بسیار دشوارتر می کند.”

پرداخت دیجیتال، احتمالاً با محیط زیست سازگار است. پرابهار در ادامه عنوان کرد: “سکه های فلزی و پول نقد، از منابع طبیعی گرانبها استفاده می کنند، برخی از آنها قابل تجدید نیستند. در حقیقت هزینه تولید در دو ماده نیکل و سکه بسیار بیشتر از ارزش اسمی آنهااست. اما تراکنش های دیجیتال در مقایسه با پول نقد تأثیر محیطی ندارند. “

طرفداران پرداخت دیجیتال همچنین ادعا می کنند که زمان با ارزش است، بنابراین پرداخت سریعتر باید فعالیت اقتصادی کلی را تقویت کند. به گفته توتیا: ”پرداخت های غیر نقدی از طریق تلفن همراه یا کد QR بسیار سریعتر از پرداخت نقدی است. صرفه جویی در زمان حتی برای چند ثانیه برای هر مشتری منجر به فروش بیشتر در پایان روز می شود. این مورد را برای همه کسب وکارهای کوچک و متوسط در یک کشور خاص اعمال کنید ، خواهید دید که با فعالیت اقتصادی بیشتری مواجه می شوید.

مطالعه هدمن بر روی ۷۵۰ خرده فروش سوئدی نشان داد که وقتی تراکنش های نقدی کمتر از ۷ درصد از کل تراکنش های پرداختی باشد، هزینه مدیریت پول نقد بیشتر از سود حاصل از فروش نقدی است. “وقتی این اتفاق می افتد، یک مدیریت خرده فروشی منطقا از نظر اقتصادی دیگر نباید پول نقد را مورد پذیرش قرار دهد”

اما مطمئناً معایبی نیز در این زمینه وجود دارد. پرابهار در این زمینه خاطرنشان کرد: “بسیاری از نقایص و خطرات پرداخت های غیر نقدی از همان منافع حاصل می شود.” ردیابی ممکن است انجام تجارت را برای مجرمان دشوارتر سازد، اما همچنین ممکن است به شهروندان صادقی که دلایل خوبی برای خصوصی نگه داشتن تراکنش ها دارند نیز آسیب برساند. وی اظهار داشت:

” از طریق پرداخت هزینه انواع خاصی از داروها – مثلاً (قرص های ضد بارداری) – با پول نقد، پرداخت کننده می تواند اطمینان داشته باشد که در حالی که داروخانه یا پزشک آنها از خرید اطلاع دارند، اما شرکت کارت اعتباری وی یا ارائه دهنده تلفن همراه این کار را نمی کند. یک ارز دیجیتال با کنترل مرکزی به معنای دسترسی دولت به هر تراکنش انجام شده توسط همه افراد در کشور است. یعنی یک وضعیت آماده برای بهره برداری از دیستوپیا.”

همچنین، اگرچه اقتصاد پول دیجیتال ممکن است میزان تقلب و کلاهبرداری را کاهش دهد، اما می تواند خطرات تقلب جدیدی را در کوتاه مدت ایجاد کند که می تواند باعث پریشانی گسترده شود. توتیا گفت: “تا زمانی که بیشتر افرادی که از یک فناوری جدید استفاده می کنند نحوه عملکرد آن را نیاموزند، کلاهبرداران این نقاط را مورد هدف قرار می دهند.” “تقلب لزوماً امری رایج نخواهد بود، بلکه یک امری متفاوت بوده و برای در کوتاه مدت وجود خواهد شد.”

آیا شرایط غیرنقدی واقعاً جلوی وقوع جرم را خواهد گرفت؟

بسیاری این گزاره را قبول می کنند که جامعه بدون غیرنقدی، جامعه ای است که جرم و جنایت کمتری در آن رخ می دهد. فردریش اشنایدر (Friedrich Schneider)، استاد برجسته دانشگاه یوهانس کپلر اتریش، تحقیقات گسترده ای در مورد این سوال انجام داده است. یافته های وی نشان داده است که پول نقد ناشناس فرار مالیاتی را آسان می کند، به ویژه برای کسانی که توانایی جابجایی وجوه در خارج از کشور را ندارند، اما این اقدام دلیل اصلی برای فرار مالیاتی نیست و بنابراین حذف آن بعید است.

جرم و جنایت و اقتصاد سایه نیز همین گونه است. اشنایدر با اجرای شبیه سازی ها دریافت که اگر پول نقد به طور کامل حذف شود، اقتصاد سایه فقط ۲۰٫۱ درصد کاهش می یابد. اشنایدر با توجه به تحقیقات خود، به کوین تلگراف گفت: “نتیجه اصلی علمی این است که پول نقد دلیل کار مردم در اقتصاد سایه و یا ارتکاب جرم نیست. “

برناردو باتیز-لازو (Bernardo Batiz-Lazo)، استاد تاریخ فین تک و تجارت جهانی در دانشگاه Northumbria در پاسخ به این سوال که آیا بدون پول نقد می تواند جرایمی مانند پولشویی را کاهش داد، به کوین تلگراف گفت که این امر بعید است. وی در ادامه اظهار داشت:

“همانطور که در هند نشان داده شده است، ساده لوحانه است که فکر کنیم فساد و پولشویی از طریق دیجیتال پایان می یابد.”

شاید مسئله نگران کننده تر این باشد که یک جامعه غیرنقدی ممکن است جامعه ای با عدالت کمتر باشد. مارتین چورزمپا (Martin Chorzempa)، یکی از محققان موسسه پیترسون برای اقتصاد بین الملل به کوین تلگراف گفت: “افراد مسن، فاقد اسناد و سایر افراد آسیب پذیر جامعه در صورت حذف کامل پول کاغذی، همانطور که در سوئد کشف کرده است، با چالش های بزرگی روبرو می شوند.” در همین حال، توتیا بر این باور است که خطر تضعیف اقتصادی طبقات پایین “تنها عیب بزرگی است که من با حذف پول نقد مشاهده می کند”.

باتیز-لازو خاطرنشان کرد که “همه گیری کووید ۱۹ ممکن است تقاضا برای پول نقد را توسط افراد در اقشار کم درآمد و کسانی که در مناطق روستایی زندگی می کنند، افزایش داده باشد و او خطر را در تلاش اقتصاد انگلستان برای اتکا به پرداخت های دیجیتال و بدون تماس می داند. Prabhakar نگران این مسئله است که یک جامعه غیرنقدی ممکن است باعث افزایش نابرابری در درآمد، آسیب رساندن به اقلیت های محروم از نظر اقتصادی-اجتماعی و همچنین صدمه و آسیب به کارگرانی شود -کارگران در صنایع خدماتی فعالند – که اغلب به صورت نقدی پرداخت می شوند –و همچنین برخی از افرادی که “نه دسترسی به سیستم بانکی دارند و نه ابزار فن آوری برای شرکت کامل در یک اقتصاد غیرنقدی.

آیا سوئد در این زمینه پیشگام می شود؟

به نظر می رسد حرکت به سمت لغو پول کاغذی و همچنین گمانه زنی ها در مورد اینکه کدام کشور ابتدا به آن دست یابد، در حال تسریع است. توتیا اظهار داشت: ” بسیاری از سیاست های پولی سوئد متمرکز بر انتقال کشور به یک اقتصاد غیرنقدی است و همین مسئله ممکن است آن را به اولین کشور در این زمینه تبدیل کند.” با این حال، او همچنین اشاره کرد که فنلاند نیز در این زمینه دارای شانس است، به ویژه که جمعیت کمتری را دربر دارد. سه کشور برتری که از نظر توتیا دارای شانس برای تبدیل شدن به اولین کشور با یک اقتصاد غیرنقدی هستند، عبارتند از: فنلاند، سوئد و چین. وی در این باره عنوان کرد:

“چین به دلیل داشتن ۱٫۴ میلیارد نفر جمعیت شرایط پیچیده تری دارد، با این حال، انجام پرداخت با کد QR حتی در مناطق دور افتاده روستایی نیز امری بسیار محبوب است. دیگر نامزدهای قدرتمند برای داشتن یک اقتصاد غیرنقدی در طی سال های آینده کره جنوبی، نروژ و شاید هم انگلیس می باشند.”

هولدن اظهار داشت: “از نظر من چین یا سوئد محتمل ترین گزینه برای این مسئله هستند.” “اگر سنگاپور می خواست این کار را انجام دهد، من فکر می کنم که آنها می توانستند با توجه به سیستم پرداخت پیشرفته، اندازه نسبتاً کوچک و دولت مرکزی قدرتمند، خیلی زودتر از این ها نسبت به این کار اقدام کنند. در عین حال، Prabhakar بر این باور است که: “در آسیا، کره جنوبی با نفوذ ۹۵ درصد تلفن هوشمند در بین مردم و سریعترین باند پهن جهان که پذیرش پرداخت های دیجیتال را تسهیل می کند، یک رقیب است.”

حمایت دولت نیز ممکن است در این زمینه لازم باشد

کووید ۱۹ روند کار را تسریع کرده و بسیاری از کاربران جدید پرداخت دیجیتال را مورد پذیرش قرار داده اند. اما هنوز هم ممکن است برای مقابله با نابرابری هایی که ممکن است یک جامعه غیرنقدی ایجاد کند، مداخله یا حمایت دولت از طریق یارانه ضروری باشد. به گفته توتیا، “در این بین، خطر بزرگی وجود دارد که افرادی که اهل فن نیستند یا به راحتی بودجه ای برای خرید و نگهداری تلفن های هوشمند ندارن ، در خارج از این اقتصاد پویا نگه داشته شوند.”

همچنین گفتنی است که کوین تلگراف از هدمن سوال کرد که آیا او هنوز هم همانطور که در گذشته فکر می کرد، بر این باور است که وقوع یک اقتصاد غیرنقدی جهانی امری اجتناب ناپذیر است، وی پاسخ داد که “بله با گذشت زمان، این یک امر اجتناب ناپذیر خواهد بود”، اما در زمینه هایی که به دولت اعتماد ندارید، همیشه موقعیت هایی برای راه حل های غیرمتمرکز وجود دارد که همان پول نقد است. اما اساساً این انتخاب توسط مصرف کنندگان خواهد بود که آیا پرداخت خود را پول نقد انجام دهند یا خیر. “