video thumb

ییلد فارمینگ چیست ؟

ییلد فارمینگ (yield farming) از اصطلاحاتی است که در سیستم امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای بسیار کاربرد دارد. ییلد فارمینگ عملی است که باید در ازای دریافت پاداش، ارزهای دیجیتال

در حالی که انتظار کسب بازده از سرمایه گذاری ها چیز جدیدی نیست، مفهوم کلی ییلد فارمینگ از بخش امور مالی غیرمتمرکز بوجود آمده است. ایده کلی این است که افراد می توانند در ازای مشارکت در برنامه های دیفای، می توانند توکن به دست آورند. ییلد فارمینگ را می توان استخراج نقدینگی نیز نامید.

محبوبیت ییلد فارمینگ به دلیل قوانین عرضه و تقاضا، به یک آینده نگری خودکفا در مقایسه با رونق عرضه اولیه سکه در سال ۲۰۱۷ تبدیل شده است. از آنجایی که هر پروژه جدیدی که ظهور می یابد، توکن های جدید یا روش هایی برای کسب پاداش در اختیار شما قرار می دهد، کاربران به امید دستیابی به بازده پیشنهادی، به آن هجوم آورده اند. این امر به نوبه خود، تقاضائی را ایجاد می کند که ارزش سرمایه گذاری شده در این پروژه و توکن ها را افزایش می دهد. گفتنی است که ییلد فارمینگ به دست آوردن ارز دیجیتال بیشتر از طریق خود ارزهای دیجیتال می باشد.

ییلد فارمینگ چگونه کار می کند؟

ساختار دقیق ییلد فارمینگ به شرایط و ویژگی های برنامه دیفای فردی بستگی دارد. این روش با ارائه سهم اندکی از هزینه های تراکنش برای کمک به نقدینگی در یک برنامه خاص مانند Uniswap یا Balancer به کاربران آغاز شد. با این حال، متداول ترین روش ییلد فارمینگ استفاده از برنامه دیفای و بدست آوردن توکن پروژه در ازای آن است.

این روش در اوایل تابستان سال ۲۰۲۰ زمانی که Compound اعلام کرد که در می خواهد توکن نظارتی COMP خود را برای وام دهندگان و قرض دهندگانی صادر کند که از برنامه Compound استفاده می کنند، رایج شد. این یک حرکت بجا بود و Compound را به صدر رتبه بندی دیفای رساند.
از آن زمان، چندین پروژه با ایجاد برنامه های دیفای ی خود، این کار را دنبال کردند. این توکن های کپی موفقیت COMP را تکرار کرده اند، به عنوان مثال، توکن BAL از  Balancer که بلافاصله پس از راه اندازی، حدود ۲۳۰ درصد سود به دست آورد. موفقیت مداوم هر پروژه جدید منجر به بروز نوآوری بیشتری می شد، زیرا پروژه ها سخت با یکدیگر رقابت می کردند.

ییلد فارمرهای موفق تر با به کارگیری استراتژی های سرمایه گذاری پیچیده تر، بازده خود را به حداکثر می رسانند. این استراتژی ها معمولاً توکن های استیکنیگ را در زنجیره ای از پروتکل ها برای تولید حداکثر بازده به کار می گیرند.

ییلد فارمرها معمولاً بر روی استیبل کوین هایی مانند Dai ، Tether (USDT) یا USD Coin (USDC) سهامگذاری می کنند، زیرا آنها راهی آسان برای ردیابی سود و زیان ارائه می دهند. با این حال، همچنین می توان با استفاده از ارزهای دیجیتال مانند اتر (ETH) بازده تولید کرد.

مزایا و خطرات ییلد فارمینگ چیست؟

مزایای ییلد فارمینگ بلافاصله آشکار می شود – سود. ییلد فارمرها که برای اتخاذ یک پروژه جدید زود اقدام می کنند، می توانند از پاداش های توکن بهره مند شوند که ممکن است به سرعت بر ارزش آنها بیفزاید. اگر آنها آن توکن ها را در زمان مناسب بفروشند، می توانند به دستاوردهای قابل توجهی دست یابند. این سود را می توان در سایر پروژه های دیفای سرمایه گذاری کرد تا بازده بیشتری داشته باشد.

ییلد فارمرها معمولاً باید مقدار زیادی از سرمایه اولیه را برای تولید سود قابل توجه صرف کنند – حتی صدها هزار دلار می تواند در این زمینه در خطر باشد. با توجه به طبیعت بسیار ناپایدار ارزهای دییتال و به ویژه توکن های دیفای، اگر بازار به طور ناگهانی افت کند، مانند آنچه در HotdogSwap اتفاق افتاد، فارمرها در معرض خطر نقدینگی قابل توجهی قرار می گیرند. علاوه بر این، موفق ترین استراتژی های ییلد فارمینگ پیچیده هستند. بنابراین، خطر برای کسانی که نحوه عملکرد همه پروتکل های اساسی را درک نمی کنند بیشتر است.

ییلد فارمرها همچنین تیم های پروژه و کد زیرمجموعه قرارداد هوشمند را به خطر می اندازند. پتانسیل موجود برای کسب سود در فضای دیفای بسیاری از توسعه دهندگان و کارآفرینانی را که پروژه ها را از ابتدا راه اندازی می کنند یا حتی کد پیشینیان خود را کپی می کنند، جذب می کند. حتی اگر تیم پروژه صادق باشد، کد آن غالباً کنترل نشده است و ممکن است دارای باگ هایی باشد که باعث آسیب پذیری آن در برابر مهاجمان می شود.

چالش ها و فرصت های اصلی برای ییلد فارمینگ چیست؟

بیشتر برنامه های دیفای در حال حاضر مبتنی بر بلاک چین اتریوم هستند و چالش های اساسی را برای ییلد فارمرها ایجاد می کند. پیش از بروزرسانی اتریوم ۲٫۰، این شبکه با عدم مقیاس پذیری دست و پنجه نرم می کند. با محبوبیت بیشتر ییلد فارمینگ، تراکنش های بیشتری شبکه اتریوم را مسدود می کنند و منجر به کندی زمان تأیید و افزایش کارمزد تراکنش ها می شوند.

با این حال، به نظر می رسد که مشکلات اتریوم در نهایت به نفع سایر پلتفرم ها باشد. به عنوان مثال، Binance Smart Chain به عنوان گزینه ای جایگزین برای ییلد فارمرهایی که برای استفاده از برنامه های غیر متمرکز دیفای جدید مانند BurgerSwap به شبکه مراجعه کرده اند، ظاهر شده است.

علاوه بر این، اپراتورهای دیفای موجود اتریوم در تلاش هستند تا این مسئله را با راه حل های لایه دوم خود برای پلتفرم موجود کاهش دهند. بنابراین، با فرض اینکه مشکلات اتریوم برای دیفای چندان مهم نیستند، فارمینگ می تواند برای مدتی دیگر در دسترس باشد.