بلاک چین ‌ها، راه‌کاری عالی برای حفظ حریم خصوصی!/ قسمت اول

در این مقاله قصد داریم که شما را با مزایا و چالش های استفاده از فناوری بلاک چین

تا کنون خبرهایی در مورد به بیرون درز کردن داده ها شنیده ایم مانند رسوایی کمبریج آنالیتیکا، که این موضوع سؤالاتی را درمورد نحوه برخورد شرکت ها و دولت ها در زمینه داده های واگذار شده به آنها ایجاد کرده است و آنها نیز فناوری های جدید را برای حفظ حریم خصوصی شرکت ها و کاربران توسعه داده اند.

در نتیجه این مسئله، کشورها و قانون گذاران سعی کرده اند تا الزامات جدید انطباق را برای مقابله با حریم شخصی کاربران و جمع آوری داده ها به کارگیری کنند، مانند آیین نامه عمومی حمایت از داده ها در اروپا یا قانون حمایت از داده های عمومی در برزیل. به موازات آن، روند جدیدی برای جستجوی فناوری های جدید مانند بلاک چین برای حل مشکلات حریم خصوصی وجود داشته است.

در این راستا، برخلاف تصور اولیه بسیاری از افراد، فناوری بلاک چین تنها با GDPR سازگار نیست بلکه ممکن است به افزایش سطح حریم خصوصی و محافظت از داده ها نیز کمک کند و مالکیت داده ها را به افراد بازگرداند. به این ترتیب، فناوری بلاک چین می تواند به عنوان ابزاری برای حفظ حریم خصوصی مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل بسیاری از بازیگران صنعت، رقابت خود را برای به دست گرفتن رهبری در این زمینه شروع کرده اند.

فناوری بلاک چین به عنوان یک راه حل

فناوری بلاک چین امکان رمزگشایی تعداد قابل توجهی از تعاملات را فراهم می کند و قابلیت اطمینان را افزایش می دهد و خطرات سیاسی و تجاری مرتبط با فرآیند مدیریت شده توسط یک نهاد مرکزی را از بین می برد. علاوه بر این، آنها نیاز به واسطه ها را کاهش می دهند.

با استفاده از معماری بلاک چین، اجرای برنامه های شرکت های مختلف در کنار هم امکان پذیر است. این امر امکان تعامل بسیار کارآمد و مداوم را فراهم می آورد. اکنون ردیابی حسابرسی در جایی امکان پذیر است که هر شخص بتواند صحت پردازش داده ها را تأیید و تضمین کند.

با این حال، هنگام صحبت با شرکت ها در مورد ایجاد برنامه های کاربردی در بلاک چین، همیشه دو سوال اصلی مطرح می شود: مقیاس پذیری و حفظ حریم خصوصی.

با توجه به حریم خصوصی، در حال حاضر پروژه های بی شماری از بلاک چین برای اجرا وجود دارد. بسیاری از آنها با مرحله فعلی قانون گذاری و فناوری کاملاً سازگار هستند. با این وجود، دانستن اینکه حریم خصوصی چیست، ضرورت دارد.

آیا حفظ حریم خصوصی و محافظت از داده ها مسائل یکسانی هستند؟

حریم خصوصی توانایی تعیین این است که چه نوع اطلاعاتی از داده هایی که به صورت دیجیتالی در دسترس قرار می دهیم، جمع آوری می شود و محافظت، ایمنی داده ها پس از جمع آوری آنهاست. اولی حق کاربر است که غالباً در فرهنگ دیجیتال فعلی نقض می شود و دومی تحت مسئولیت گردآورنده داده است.

زاویای گوناگون حریم خصوصی

بای عنوان کرد که حقوق حریم خصوصی به یک چارچوب حفظ حریم خصوصی در آینده نیاز دارد که پارامترهای حریم خصوصی را نیز تحت حمایت فناوری های نوظهور ترسیم می کند تا از تهاجم، نقض و مشکلات جلوگیری کند.

هفت نوع حریم خصوصی وجود دارد: حریم خصوصی بدن، مکاتبات، داده ها، امور مالی، هویت، مکان و سرزمین. در این مقاله به حریم خصوصی مکاتبات، امور مالی، مکان و سرزمین خواهیم پرداخت.

1. حریم خصوصی مکاتبات و ارتباطات. اولین دیدگاه، مربوط به حق برقراری ارتباط خصوصی است. در دهه ۱۹۸۰ به دلیل فساد، رمزنگاری در چندین کشور به عنوان یک سلاح نظامی در نظر گرفته شد. و بسیاری از این کشورها سعی داشتند که رمزنگاری را ممنوع کنند زیرا آنها نمی خواستند مردم به ارتباطات خصوصی دسترسی داشته باشند.
2. حریم خصوصی مالی. نوع دوم حریم خصوصی به حریم خصوصی در معاملات مالی و تعامل اشاره دارد. در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۸، ساتوشی ناکاموتو وایت پیپر بیت کوین را با امید به وجود آوردن دوره جدیدی از حریم شخصی مالی پس از بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ از طریق یک شبکه فناوری جدید به نام بلاک چین منتشر کرد.
3. حریم خصوصی حرکت (مکان و قلمرو). نوع سوم حریم شخصی مربوط به آزادی حرکت است – بدون اینکه فرد دائماً ردیابی شود. این مسئله در طول همه گیر فعلی کووید ۱۹ مطرح بوده است. جهان از طریق چالش برانگیزترین روش یاد گرفته است که باید در مراحل اولیه طراحی محصولات، خصوصاً هنگام برخورد با داده ها، حفظ حریم خصوصی کاربران در نظر گرفته شود. علاوه بر این، این موضوع با ارزش است که ویژگی های بلاک چین را به عنوان روشی برای افزایش سطح حریم خصوصی در نظر بگیرید.

مطالبات شرکت ها و مصرف کنندگان در زمینه حریم خصوصی چیست؟

شرکت ها و مصرف کنندگان در مورد حریم خصوصی مطالبات بسیار متفاوتی دارند. شرکت ها معمولاً در زمینه داده های تراکنش به حریم خصوصی احتیاج دارند. مثلا نام محصول، مقدار، قیمت، آدرس، اطلاعات مالی شخصی شناسایی شده و غیره.

شرکت کنندگان در شبکه معمولاً مشخص هستند. با این وجود، بسته به کارکردهایی که آنها در شرکت انجام می دهند، ممکن است به داده های خاصی در سیستم دسترسی داشته باشند که برای سایر شرکت کنندگان مسدود شده یا محدود شده است.

در مقایسه، در حالی که شرکت ها معمولاً در زمینه حریم خصوصی مقررات تجاری قابل توجهی دارند، مصرف کنندگان مایلند از هویت خود، اطلاعات کارت اعتباری یا سایر داده های حساس برای جلوگیری از کلاهبرداری یا سرقت هویت محافظت کنند. با این حال، واقعیت این است که آنها نسبت به حریم شخصی آگاهی و نگرانی کمتری نشان داده اند.

به عبارت دیگر حریم خصوصی در زندگی روزمره مصرف کنندگان رایج نیست. بیشتر افراد داوطلبانه حریم شخصی خود را برای راحتی در دسترس دیگران قرار می دهند (از طریق پذیرش کوکی ها، استفاده از وای فای رایگان ، گشت و گذار در وب ردیابی شده و غیره).