در اوایل ماه نوامبر، پیتر زیلاگی (Péter Szilágyi)، رهبر تیم بنیاد اتریوم تاریخ به روز رسانی بعدی شبکه، استانبول را مورد تایید قرار داد. گفتنی است که این به روز رسانی در کل هشتمین هارد فورک اتریوم و دومین هاردفورک در سال جاری است که در تاریخ ۴ دسامبر اتفاق می افتد.
هاردفورک استانبول تعدادی پیشرفت جدید در شبکه، مانند قابلیت همکاری با زی کش (ZCash)، لایه دانش صفر ارزان تر با دو راهکار مقیاس پذیری و قیمت گس برای برخی از عملیات های خاص را ارائه خواهد داد. همچنین استانبول نقطه عطف دیگری در مسیر رسیدن به نسخه اتریوم ۲٫۰ خواهد بود که پیش بینی می شود نسخه نهایی شبکه باشد. اما شرایط برای استانبول چگونه پیش خواهد رفت؟
فورک ها، عرضه ها و مراحل
هیچ سیستم متن باز پیچیده ای در مرحله نهایی خود نیست. نرم افزارها همواره در حال پیشرفت و به روزرسانی اند. این امر برای اتریوم نیز صادق است که در مسیر تبدیل شدنش به یک کامپیوتر جهانی توزیع شده و پلتفرمی برای درخواست های غیرمتمرکز ترسیم شده و در آغاز به عنوان یک مجموعه از نقاط عطف متوالی به شمار می رود.
هدفی که در حال حاضر جامعه توسعه دهنده اتریوم ئنبال می کند، نسخه پیشرفته شبکه به نام اتریوم ۲٫۰ یا سرنیتی (Serenity) است. به نظر می رسد این به روزرسانی چند پیشرفت عمده را در بر می گیرد مانند گذر از گواه اثبات کار (PoW) به یک الگوریتم اجماع گواه اثبات سهام (PoS) با مصرف انرژی کمتر، تحقق پارادایم جدید مقیاس پذیری با نام شاردینگ و معرفی ماشین مجازی اتریوم (EMV) بهینه تر با توانایی اجرای قراردادهای هوشمند. دنی رایان (Danny Ryan)، محقق این بخش، ۵ هدف طراحی را برای اتریوم ۲٫۰ فرمول بندی کرده است که عبارتند از: عدم تمرکز، برگشت پذیری، امنیت، سادگی، ماندگاری.
تنوع در توصیف مراحل به روز رسانی شبکه می تواند گیج کننده باشد؛ هاردفورک هایی وجود دارند که نام آنها از روی شهرهای بزرگ جهان برداشته شده است، مراحل شماره گذاری شده، عرضه هایی که با کدهای هر نسخه تفکیک شده اند و برچسب های شاعرانه مانند سرنیتی (وقار) بر روی آنها گذاشته شده است. با این حال، اتریوم در نهایت ساختار یکپارچه ای می سازد.
هاردفورک های بلاک چین اتریوم
بزرگ ترین مرحله از روند توسعه، عرضه نامیده می شود. یک عرضه به منظور یک یا چند هاردفورک تصویب می شود؛ بازسازی پروتکل های بلاک چین که با خروج از نسخه قدیمی همراه می شوند.
تاکنون سه نسخه منتشر شده است (نسخه فعلی متروپولیس نام دارد) که در دو مرحله بیرون آمده است؛ هارفورک های بیزانس، قسطنطنیه و استانبول که در شرف انتشار است. هارفورک های بعدی، برلین (که به طور آزمایشی برای ژوئن سال ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است) و لندن، منجر به ظهور چهارمین نسخه یا همان اتریوم ۲٫۰ یا serenity می شوند.
هاردفورک ها موجب تغییراتی در شبکه اصلی اتریوم می شوند. با این حال نقشه ی راه اتریوم ۲٫۰ ایجاد زنجیره های مجزای جدید است، مانند وجود مشروط دو زنجیره ی فعال اتریوم با مکانیسم مختلف اجماع. انتشار زنجیره ی اتریوم ۲٫۰ در مراحل متوالی منطبق بر نقشه راه رخ خواهد داد.
استانبول: پیشرفت های پذیرفته شده
اصلی ترین ابزار نظارت که جامعه اتریوم به آن اعتماد می کند تا شبکه را به جلو سوق دهد، پروپوزال های پیشرفت اتریوم است. این پروپوزال ها تغییرات در هسته پروتکل، رابط های کاربری نرم افزار مشتری و استانداردهای قراردادهای هوشمند را مشخص می کنند.
مولفان معمولا به دنبال زمان بندی پروپوزال برای برنامه¬ فورک هستند و هاردفورک های مخصوصی را که از قبل اعلام شده اند، هدف قرار می دهند. در حال حاضر برای اتخاذ رویکردهای EIP محور در به روز رسانی سیستم فشار وارد می شود، جایی که فورک های کوچک تر می توانند به پروپوزال ها این امکان را بدهند که با سرعت خودشان توسعه یابند. انتظار می رود که برلین، هاردفورک بعد از استانبول، اولین گزینه در این پارادایم باشد.
استانبول هنوز هم از رویکرد فورک محور پیروی می کند، جایی که بسیاری از پروپوزال ها در مراحل مختلف چرخه زندگی خود در فراخوان های همه توسعه دهندگان هسته مرور می شوند. توسعه دهندگان EIPها را به فورک های مطلوب و آماده به کار (مقبول)، مطلوب اما ناآماده (موقتا مقبول که احتمالا در هاردفورک بعدی به وجود می آیند) و نامطلوب (کاملا رد شده) طبقه بندی می کنند. از ۳۸ EIP ارائه شده فقط شش مورد برای ورود به سیستم پذیرفته شده اند و ۸ مورد از آن ها برای فورک برلین تایید شده اند. در اینجا به خلاصه ای از پروپوزال های پذیرفته شده آورده شده است:
EIP-152 امکان تأیید الگوریتم اثبات کار Equihash را در یک قرارداد اتریوم با قابلیت همکاری بین بلاک چین های زی کش و اتریوم ارائه می دهد.
EIP-1108 هزینه های پیش انباشت گس را کاهش می دهد و باعث می شود نسلی از گواه دانش صفر غیر تعاملی یا zk-SNARKs ارزان تر شود. این خبر به دو دلیل خوب است: یکی این است که این تغییر باعث توسعه برنامه های متمرکز بر حریم خصوصی می شود که از این نوع رمزنگاری استفاده می کنند.
علاوه براین، استفاده از zk-SNARKs یک راه حل لایه دوم است که می تواند با جابجایی مقدار قابل توجهی از کارهای محاسباتی خارج از شبکه، در کاهش برخی از مقیاس پذیری های اتریوم مؤثر باشد.
EIP-1344 یک کد اضافه می کند که شناسه منحصر به فرد زنجیره فعلی را نشان می دهد، راهی را برای عقود قرارداد برای ردیابی زنجیره اتریوم که در آن قرار دارد، معرفی می کند. این امر باعث افزایش مقاومت سیستم برای پخش مجدد حملات در تراکنش های امضا شده می شود.
EIP-1884 شاید بحث برانگیزترین پروپوزال پذیرفته شده باشد که حداقل از ماه آگوست باعث ایجاد اختلاف نظر بین افراد بوده است. این پروپوزال با معرفی مارتین هولست سوئنده (Martin Holst Swende)، یکی از رهبران امنیتی در بنیاد اتریوم، با هدف بازگرداندن برخی از نسخه ها (دستورالعمل های داده شده به ماشین مجازی اتریوم که اجرای قراردادهای هوشمند را انجام می دهد) و به منظور “ایجاد تعادل خوب بین مخارج گس و مصرف منابع” صورت گرفته است.
مشکلی که EIP-1884 قرار است آن را حل کند از بعضی عملیات ها که با گسترش بلاک چین هر چه بیشتر متمرکز بر منابع می شوند ناشی می شود. در آن زمان بلاک هایی با مصارف گس مشابه زمان های متفاوتی برای تمام شدن نیاز دارند که این به خودی خود مساله نیست اما می تواند حامل حمله های عدم پذیرش خدمات باشد.
۲۳ آگوست در فراخوان ۶۹ ام توسعه دهندگان هسته زمانی که وی تانگ (Wei Tang)، از Parity Technologies درباره ی نگرانی هایی راجع به احتمال تغییر هزینه های کد عملیاتی در قراردادهای قبلا ثبت شده صحبت کرد، حساسیت ها بالا گرفت. او در مورد سازگاری واژگون سخن گفت که این امکان را می دهد تا قراردادهای قدیمی مطابق قیمت گذاری اصلی اجرا شوند.
هادسون جیمسون، رابط جامعه بنیاد اتریوم، پاسخ داد که سوابق حاکی از آن است که قیمت های کد عملیلتی می توانند تغییر کنند و تغییر خواهند کرد، بنابراین قراردادهای شما نباید نباید به این فرض متکی باشند که تغییر نخواهند کرد. وقوع تغییرات شدیدتر قریب الوقوع است.
EIP-1884 بر تعداد محدودی از قراردادها در پروژه های مختلف تاثیر می گذارد. هوبرت ریتزدورف (HubertRitzdorf)، از شرکت امنیت بلاک چین ChainSecurity شاید جامع ترین لیست چنین قراردادهایی را که قرار است تحت تأثیر قرار گیرد، ارائه کرده است.
EIP-2028 هزینه جمع آوری اطلاعات تراکنش ها را کاهش داده است که این مساله به طور بالقوه منجر به بزرگتر شدن بلاک ها و بهبود مقیاس پذیری شبکه می شود. این امر همچنین باعث می شود که راه حل های لایه ی دوم مقیاس پذیری مانند zk-SNARKs در دسترس قرار بگیرند.
EIP-2200 مترینگ شبکه گس را با تغییر روش محاسبه هزینه ذخیره سازی در EVM اجرا می کند. این پروپوزال کارکردهای جدید ذخیره سازی را امکان پذیر می سازد و بعضی هزینه های اضافی را کاهش می دهد.
همچنان بر روی توسعه ها کار می شود
یکی دیگر از پروپوزال های برجسته که جامعه اتریوم در ساخت هاردفورک استانبول به آن توجه می کند، EIP-1057 است که برای جایگیزینی الگوریتم استخراج فعلی (Ethash) با کارکرد اثبات گواه کار جدید، به نام ProgPoW برنامه ریزی شده است. توسعه دهندگان هسته موقتا این ابتکار را پذیرفته اند و در انتظار نتایج ارزیابی برای ورود آن در هاردفورک بعدی هستند.
هدف این به روز رسانی تنظیم آن برای سخت افزارهای GPU است که استخراج با تراشه های اسیک (Application-Specific Integrated Circuit) را سخت تر می کند.
این پروپوزال بدین منظور طراحی شده است که سطوحی از تمرکززدایی را به توزیع توانایی استخراج بازگرداند و همزمان عرصه را با جذاب تر کردن استخراج اتریوم برای کاربران و شرکت های کوچک برابر کند. در طی چند سال گذشته، اسیک ها محرک اصلی حرکت به سمت صنعتی سازی استخراج بوده اند که باعث به وجود آمدن خوشه های استخراج متمرکز شده است.
مارتین هولست سوئنده، رهبر بنیاد امنیت اتریوم عنوان کرد که معرفی ProgPoW، می تواند درجه ی اسیک ها و تسلط سایر شتاب دهنده های سخت افزاری را در شبکه کاهش دهد. وی افزود که دلیل دیگر تغییر، نقص امنیتی ذاتی ایتاش (Ethash) است.
اگرچه به نظر می رسد، توافق هایی میان توسعه دهندگان اصلی در مورد مطلوبیت ProgPoW وجود دارد، اما در جامعه همه از احتمال تغییر الگوریتم استخراج پیش از تغییر به گواه اثبات سهام در اتریوم ۲٫۰ راضی نیستند.
تاکنون بزرگ ترین مخالف آراگون (Aragon) بوده است؛ پروژه ای برای مدیریت نهادهای غیرمتمرکز خودمختاری که جامعه ی آن ها در تاریخ ۲ نوامبر، به مخالفت با هر گونه تغییر ایتاش قبل از انتقال به اتریوم ۲٫۰ رای داد.
علیرغم بعضی تنش ها، هیچ نشانه ای مبنی بر این که جمعیت زیادی از کاربران اتریوم با تغییر پیشنهادی مخالف هستند، وجود ندارد و بعید به نظر می رسد که این توسعه منجر به شکاف عمیقی شود.
اگر بازبینی ها قدرت الگوریتم جدید را اثبات کند، احتمالا این الگوریتم با هاردفورک برلین که در حال حاضر به طور آزمایشی برای ژوئن سال ۲۰۲۰ برنامه ریزی شده است، اجرا خواهد شد زیرا اتریوم به حرکت خود به سوی نسخه ۲٫۰ شبکه ادامه می دهد.
