ارز رمزپایه‌ مونرو (Monero) چیست؟

در این مقاله، ما مکانیزم‌های پشت مونرو را خواهیم دید. همچنین، بررسی می‌کنیم که چه چیزی این آلت کوین را خاص کرده است. با آموزش‌های جامع ارزهای رمزپایه در ارزجو ، به تصمیم‌گیری بهتر شما کمک خواهیم کرد.

از جولای سال ۲۰۱۲، “بایت کوین” (Bytecoin) به عنوان نخستین پیاده سازی حقیقی “کریپتو نوت” (CryptoNote) راه‌اندازی شد. کریپتو نوت یک برنامه کاربردی با پروتکل لایه‌ای است که ارزهای رمزپایه غیرمتمرکز متعددی را تامین می‌کند. کریپتو نوت از بسیاری جهات شبیه لایه کاربردی است که در بیت کوین به کار می‌رود. با این وجود، این دو در زمینه‌های زیادی با هم تفاوت دارند.

با وجود ادعاهای بایت کوین، مردم متوجه شدند که اتفاقات در سایه‌ای در حال رخ دادن است و ۸۰ درصد از کوین‌ها، پیشاپیش منتشر شده‌اند. به این ترتیب، تصمیم گرفته شد که یک هارد فورک (انشعاب) از بلاک چین بابت کوین به وجود آید. پس از این فورک، یک زنجیره جدید به نام بیت مونرو (Bitmonero) شکل گرفت و کوین‌های جدید در آن به وجود آمد. در نهایت نیز نام آن به مونرو تغییر کرد که در زبان اسپرانتو به معنای “سکه” است. در این بلاک چین جدید، در هر دو دقیقه یک بلوک استخراج و اضافه می‌شود.

مونرو توسط یک گروه ۷ نفره از توسعه‌دهندگان مرکزی اداره می‌شود که پنج نفر از آن‌ها به صورت ناشناس باقی مانده‌اند و تنها دو نفر از این تیم در عموم ظاهر می‌شوند. این دو نفر “دیوید لاتاپای” (David Latapie) و “ریکاردو اسپانی” (Riccardo Spagni) نام دارند که نام مستعار اسپانی، “فلافی پونی” (Fluffypony) است. این پروژه به صورت منبع باز و تامین مالی جمعی است.

آن چه که باعث شده است این آلت کوین جالب و مورد تقاضا باشد، چیست؟ مشخصه‌های منحصربه فردی که یک الگوریتم کریپتو نوت به آن می‌دهد، کدامند؟

ویژگی اول: ارز رمزپایه شما، متعلق به شما است

شما کاملاً روی تراکنش‌های خود کنترل دارید. خودتان مسئول پولتان می‌باشید، به این دلیل که هویت شما محرمانه است. هیچ کس قادر نیست ببیند که شما چقدر پول خرج می‌کنید.

ویژگی دوم: قابل تعویض است

ویژگی جالب دیگری که مونرو

“قابلیت تعویض، قابلیت معاوضه کالا یا دارایی با دیگر کالاها یا دارایی‌های از همان نوع است.”

فرض کنید شما ۲۰ دلار از یک دوست قرض گرفته‌اید. اگر شما آن پول را به فرم دیگری از ۲۰ دلار به او برگردانید، مشکلی نیست. در واقع شما می‌توانید پول را به فرم یک اسکناس ۱۰ دلاری و دو اسکناس ۵ دلاری برگردانید. به این شکل، مشکلی رخ نخواهد داد. دلار دارای ویژگی قابلیت تعویض است، البته همیشه این گونه نیست.

از سوی دیگر، اگر شما خودروی دوست خود را برای آخر هفته قرض بگیرید و در عوض به او خودروی دیگری بدهید، آن شخص معلوم نیست چه واکنش دور از شأنی نشان دهد! در واقع، حتی اگر شما با یک پراید قرمز از پیش او رفتید و با یک پراید قرمز دیگر نزد او بازگشتید، این معامله درست پیش نمی‌رود. در این مثال، خودروها یک دارای غیرقابل تعویض می‌باشند.

بنابراین، قابلیت تعویض در ارز رمزپایه چگونه عمل می‌کند؟

برای مثال به بیت کوین نگاهی می‌اندازیم. بیت کوین به این افتخار می‌کند که در یک دفترکل باز و شفاف فعالیت دارد. یعنی این که هر کس می‌تواند تراکنش‌ها را در آن ببیند و از آن مهم‌تر، هر کسی می‌تواند تراکنش‌ها را دنبال کند. یعنی این که اگر شما دارای یک بیت کوینی باشید که روزی در تراکنشی غیرقانونی (نظیر فروش مواد مخدر) استفاده شده است، این موضوع همیشه در ردیابی تراکنش آورده می‌شود. این اتفاق، بیت کوین شما را لکه‌دار می‌کند.

در نزد برخی معامله‌گران و مراکز خدمات مبادلات بیت کوین، این کوین‌های لکه‌دار به اندازه کوین‌های پاک ارزش ندارند. این امر باعث از بین رفتن قابلیت تعویض می‌شود و یکی از جدیدترین انتقادهایی است که به بیت کوین وارد شده است. برخی می‌گویند که چرا شما باید تاوان لکه‌دار شدن بیت کوینی را بدهید که پیش از این شخص دیگری در معاملات غیرقانونی از آن استفاده کرده است؟

این جا است که مونرو وارد می‌شود. از آن جا که تمام داده‌ها و تراکنش‌های آن‌ها محرمانه است، هیچ کس نمی‌داند که مونروی شما در چه معاملاتی استفاده شده است و کسی متوجه نمی‌شود که قبلا چه چیزهایی با مونروی شما خریداری شده است. به دلیل این که تاریخچه تراکنش آن هیچ‌گاه قابل شناسایی نیست. این امر به این معنی است که سابقه تراکنش شما وجود ندارد. به عنوان یک نتیجه، چیزی به نام مونروی لکه دار و مونروی پاک نیز دیگر وجود ندارد و بنابراین، این آلت کوین “قابل تعویض” است.

ویژگی سوم: مقیاس پذیری پویا

مسئله مقیاس پذیری بیت کوین در چند ماه گذشته در حوزه ارزهای رمزپایه موضوع بسیار داغی بوده است. برای اطلاع شما باید بگوییم که بیت کوین اندازه بلوک خود را یک مگابایت تعریف و تعیین کرده است. در توسعه‌های اولیه، بیت کوین هیچ محدودیتی در اندازه بلوک نداشت. با این حال، به منظور جلوگیری از تراکنش‌های هرز (اسپم) محدودیت اندازه اعمال شد.

از سوی دیگر، مونرو دارای محدودیت اندازه از پیش تنظیم شده نمی‌باشد. به این ترتیب، استخراج کنندگان مخرب می‌توانند سیستم را با بلوک‌های بزرگ و نامناسب با مشکل مواجه کنند. برای جلوگیری از چنین اتفاقی، درون سیستم یک جریمه پاداش بلوک ساخته شده است که به این صورت عمل می‌کند:

اول از همه، اندازه میانگین صد بلوک آخر گرفته می‌شود که به آن M100 می‌گویند. اکنون فرض کنید استخراج کنندگان بلوک جدیدی را استخراج کردند که دارای یک سایز مشخص به نام NBS (مخفف عبارت “اندازه بلوک جدید”) است. اگر اندازه بلوک جدید بیش‌تر از اندازه M100 باشد، جایزه استخراج بلوک با توجه به مقدار تفاوت NBS و M100، کاهش پیدا می‌کند.

به این معنی که اگر NBS ده درصد، پنجاه درصد، هشتاد درصد، و صد در صد بزرگ‌تر از M100 باشد، جایزه بلوک نیز به اندازه یک درصد، بیست و پنج درصد، شصت و چهار درصد، و صد در صد کاهش پیدا می‌کند. البته به طور معمول، ایجاد بلوک‌هایی بزرگ‌تر از دو برابر M100 مجاز نیست و از سوی دیگر، بلوک‌های کوچک‌تر یا مساوی ۶۰ کیلو بایت همیشه بدون جریمه پاداش بلوک می‌باشند.

ویژگی چهارم: مقاوم در برابر ASIC (مدار یکپارچه ویژه یک کاربرد)

پیش از این که شروع کنیم، باید بگوییم که مونرو به طور کامل در مقابل ASIC مقاوم نیست. با این وجود، هزینه تولید ASIC برای مونرو بسیار بالا است. به این ترتیب، ASIC توجیه اقتصادی برای استخراج این آلت کوین ندارد. چرا چنین موردی پیش می‌آید؟ زمانی که گفتیم مونرو بر اساس سیستم کریپتو نوت کار می‌کند و آن را کاملاً از بیت کوین متفاوت می‌سازد را یادتان می‌آید؟ این الگوریتم هشینگ (درهم سازی) در سیستم‌های مبتنی بر کریپتو نوت، “کریپتو نایت” (CryptoNight) نامیده می‌شود.

کریپتو نایت برای ساخت سیستم منصفانه‌تر و غیرمتمرکزتر ایجاد شده است. ارزهای رمزپایه‌ای که با کریپتو نایت ترکیب شده‌اند، نمی‌توانند تحت استخراج سازمانی قرار گیرند. امید است که این امر مانع ایجاد استخرهای استخراج شود و به توزیع غیرمتمرکزتر این نوع ارزهای رمزپایه منجر شود.

ویژگی‌های کریپتو نایت چیست که آن را در برابر ASIC مقاوم می‌کند؟

۱- کریپتو نایت به حافظه سریع دو مگابایتی برای کار نیاز دارد. این امر به این معنی است که هش‌های موازی شده به میزانی که می‌توان حافظه را در تراشه قرار داد، محدود شده است. یک حافظه ۲ مگابایتی به نسبت مدار SHA256، سیلیکون بیش‌تری نیاز دارد.

۲- کریپتو نایت جوری ساخته شده است که با CPU و GPU سازگار باشد، چرا که می‌خواهد از دستورالعمل تنظیم شده AES-Ni نیز سود ببرد. به طور کلی، برخی کارهایی که توسط کریپتو نایت انجام می‌شوند، روی سخت افزار دستگاه‌های مدرن مصرف کنندگان قابل اجرا است.

۳- گفته شده است که مونرو از الگوریتم “اثبات کار” (PoW) به الگوریتم “چرخه‌ی کوکو” (Cuckoo Cycle) تغییر روش داده است. چرخه‌ی کوکو شکل دیگری از الگوریتم اثبات کار است. اگر چنین تغییری رخ دهد، میزان کار انجام شده در بخش تحقیق و توسعه ASIC‌های سازگار با مونرو، مفهوم خود را از دست می‌دهند.

ویژگی پنجم: چند کلیدی

یکی از جوانب گیج کننده مونرو، کلیدهای متعدد آن است. در بیت کوین، اتریوم و … شما دارای یک کلید عمومی و یک کلید خصوصی می‌باشند. با این وجود، در سیستمی مشابه مونرو به این سادگی نیست.

کلیدهای نما: مونرو دارای یک کلید نمای عمومی و یک کلید نمای خصوصی است.

کلید نمای عمومی برای تولید آدرس یک بار مصرف عمومی استفاده می‌شود که در آن دارایی‌ها برای دریافت کننده فرستاده می‌شود (توضیحات بیش‌تر در ادامه مطلب خواهد آمد).

کلید نمای خصوصی توسط دریافت کننده استفاده می‌شود تا بلاک چین را اسکن کنند و ارسال شده برای آن‌ها را بیابد.

این دیدی کلی از فرایند است.

کلید نمای عمومی اولین بخش از آدرس مونرو را ایجاد می‌کند.

کلیدهای خرج: اگر کلید نما برای دریافت کننده تراکنش باشد، کلید خرج به ارسال کننده مرتبط می‌شوند. همانند بالا دو کلید داریم: کلید خرج عمومی و کلید خرج خصوصی.

– کلید خرج عمومی به ارسال کننده کمک می‌کند که در حلقه تراکنش نقشی داشته باشد و همچنین امضای تصویر کلید را تصدیق کنند (توضیحات بیش‌تر در ادامه مطلب خواهد آمد).

– کلید خرج خصوصی به ایجاد تصویر کلید کمک می‌کنند که آن‌ها را قادر به ارسال تراکنش‌ها می‌کند.

کلید خرج عمومی دومین بخش از آدرس مونرو را تشکیل می دهد.

آدرس مونرو یک رشته ۹۵ کاراکتری است که از کلید نمای عمومی و کلید خرج عمومی ساخته شده است. هم اکنون شاید کمی گیج کننده به نظر برسد، اما این اطلاعات را به خاطر بسپارید تا در بخش‌های بعدی با توضیحات ارائه شده برایتان شفاف شوند.

یک تراکنش در ارز رمزپایه چگونه کار می‌کند؟

هر تراکنش دارای دو جنبه است: جنبه ورودی و جنبه خروجی. فرض کنید مریم می‌خواهد بیت کوین‌هایی را برای علی بفرستد. این روند چگونه خواهد بود؟

ورودی تراکنش

به منظور انجام تراکنش، مریم باید بیت کوین‌هایی را که از تراکنش‌های اخیر گرفته است، دریافت کند. به یاد داشته باشید همان گونه که پیش از این گفتیم، در بیت کوین‌ها، هر کوین دارای تاریخچه تراکنشی متفاوتی است. بنابراین، مریم می‌تواند خروجی تراکنش‌های قبلی را به عنوان ورودی تراکنش جدید در نظر بگیرد. در ادامه، ما درباره خروجی‌ها، به ویژه در بخش امضای حلقه صحبت می‌کنیم. در آن جا، منظور ما از خروجی‌های تراکنش قدیمی که به ورودی‌های تراکنش جدید تبدیل می‌شوند مشخص می‌شود.

بنابراین، فرض کنید مریم می‌خواهد از تراکنش‌هایی بیت کوین‌ها را بگیرد که ما نام آن‌ها را TX(0)، TX(1) و TX(2) می‌گذاریم. این تراکنش‌ها همه با هم جمع می‌شوند و به شما ورودی تراکنش جدید را می‌دهند که ما آن را TX(Input) می‌نامیم.

از نظر دیاگرامی این روند به صورت زیر خواهد بود:

بنابراین، این همان بخشی است که جنبه ورودی به خود می‌گیرد. اکنون جنبه خروجی را نیز مورد بررسی قرار می‌دهیم.

خروجی تراکنش

خروجی به شکل اساسی دارای تعدادی بیت کوین است که علی در تراکنش بعدی دارای آن خواهد بود و هر تغییری که باقی بماند به مریم دوباره ارسال می‌شود. این تغییر تبدیل به مقدار ورودی برای تمام تراکنش‌های بعدی خواهد شد.

نمایش تصویری جنبه خروجی به صورت زیر می باشد:

اکنون این یک تراکنش بسیار ساده است که تنها دارای یک خروجی (جدا از تغییر) است. تراکنش‌هایی وجود دارند که می‌توان در آن چند خروجی داشت.

تراکنش‌های بیت کوین به دلیل رمزنگاری کلید عمومی رخ می‌دهند. برای داشتن درکی از چگونگی عملکرد آن، این فلوچارت را بررسی کنید.

یک کاربر بیت کوین ابتدا کلید خصوصی خود را انتخاب می‌کند. سپس کلید عمومی به صورت محاسبات ریاضی از کلید خصوصی به دست می‌آید. پس از آن، کلید عمومی برای ایجاد آدرس عمومی که برای تمام دنیا باز است، “هش” می‌شود. بنابراین، اگر مریم باید برای علی چند بیت کوین بفرستد، به راحتی می‌تواند آن را به آدرس عمومی او ارسال کند.

اکنون مشکلی در این سیستم وجود دارد. آدرس عمومی، عمومی است! هرکسی در بلاک چین می‌تواند بفهمد که این آدرس به چه کسی تعلق دارد و در نتیجه تاریخچه کل تراکنش‌ها و همچنین تعداد بیت کوین‌هایی که به او تعلق دارد را کشف کند. در حالی که بیت کوین هنوز کار درخشانی را در زمینه ارزهای رمزپایه غیرمتمرکز انجام می‌دهد، کارش را در تبدیل شدن به یک سیستم ارز خصوصی به خوبی انجام نمی‌دهد.

مثلث نقدینگی الکترونیکی که تیم مونرو آن را کشیده است، به صورت زیر می‌باشد:

آن گونه که آن‌ها می‌گویند، پول الکترونیکی ایده‌آل باید سه الزام را برآورده کند:

۱- باید الکترونیکی باشد

۲- باید غیرمتمرکز باشد

۳- باید خصوصی باشد.

با مونرو آن‌ها در تلاشند که این سه معیار را برآورده کنند. فلسفه اساسی پشت مونرو، کاملا محرمانه و بدون ضفافیت ماندن است.

– خصوصی بودن ارسال کننده توسط امضاهای حلقه حفظ می‌شود.

– خصوصی بودن گیرنده توسط یک آدرس محرمانه حفظ می‌شود.

– خصوصی بودن تراکنش توسط یک حلقه CT به عنوان تراکنش محرمانه حفظ می‌شود.

رمزنگاری مونرو، شماره ۱: امضاهای حلقه

به منظور درک امضاهای حلقه و نحوه عملکرد آن‌ها در کمک به حفظ اطلاعات خصوصی ارسال‌کننده، به مثالی در زندگی واقعی نگاهی می‌اندازیم. زمانی که شما برای یک نفر چک ارسال می‌کنید، باید آن را امضا کنید. با این حال، به این دلیل که هر کسی که چک شما را ببیند (و بداند امضای شما چگونه است)، می‌تواند حدس بزند که شما همان شخصی می‌باشید که برای او آن چک را ارسال کرده‌اید.

اکنون به این فکر کنید:

فرض کنید که شما به طور تصادفی چهار نفر را از خیابان انتخاب می‌کنید و امضای خودتان را با این چهار نفر ترکیب کنید تا یک امضای منحصر به فرد در بیاید. هیچ کس قادر نخواهد بود که بفهمد آیا این واقعاً امضای شما است یا نه! این در اصل این نحوه عملکرد امضای حلقه است. اکنون به کارکرد آن در مورد مونرو نگاهی می‌اندازیم. فرض کنید مریم باید هزار XMR (توکن مونرو) را برای علی بفرستد.

سیستم چگونه به امضای حلقه مجهز شده است تا هویت او را مخفی کند؟

اول از همه او اندازه حلقه را تعیین می‌کند. اندازه حلقه، خروجی‌های تصادفی می‌باشند که از بلاک چین گرفته می‌شوند و دارای ارزش یکسانی همانند مقدار خروجی (یعنی هزار XMR) می‌باشند. هر چه اندازه حلقه بیشتر باشد، تراکنش بزرگ‌تری صورت خواهد گرفت و بنابراین، هزینه تراکنش نیز بیش‌تر می‌شود. سپس، او خروجی‌ها را با کلید خرج خصوصی خود امضا می‌کند و آن را برای بلاک چین می‌فرستد. چیز دیگری که باید به آن توجه کرد، این است که مریم نیازی ندارد تا از مالکان تراکنش‌های قبلی برای استفاده از خروجی اجازه بگیرد.

بنابراین، فرض کنید مریم اندازه حلقه را برابر با ۵ در نظر گرفته است یعنی ۴ خروجی غیرواقعی، پس تراکنش او از دیدگاه یک بیننده بیرونی، به صورت زیر است:

در یک تراکنش امضای حلقه، هر کدام از این غیرواقعی‌ها احتمال دارد که یک خروجی واقعی باشند. به همین دلیل نیز هیچ شخص ثالث ناخواسته‌ای (از جمله استخراج کنندگان) قادر نخواهد بود بفهمد ارسال کننده کیست .

اکنون این باعث بروز یک مشکل می‌شود.

یکی از مهم‌ترین قوانینی که استخراج کنندگان دارند، ممانعت از خرج دوگانه است. خرج دوگانه به معنی خرج دقیقاً همان کوین‌ها در بیش از یک تراکنش به صورت هم‌زمان است. این مسئله به دلیل وجود استخراج کنندگان کمی سخت می‌شود. در بلاک چین، تراکنش‌ها تنها زمانی رخ می‌دهند که استخراج کنندگان تراکنش را در بلوکی قرار دهند که استخراج کرده‌اند.

بنابرابن، فرض کنید A قرار است یک بیت کوین را به B بفرستد و سپس همان کوین را هم‌زمان به C نیز ارسال کند. استخراج کنندگان این تراکنش را درون یک بلوک قرار می‌دهند و در روند تراکنش آن را بازنویسی کنند. بنابراین، از خرج دوگانه در این فرایند جلوگیری می‌شود. این زمانی ممکن است که استخراج کنندگان ورودی‌های تراکنش و ارسال کننده را ببینند. در مونرو همه این موارد پنهان است و به لطف امضای حلقه، کاملا خصوصی مانده است. بنابراین، آن‌ها چگونه از خرج دوگانه ممانعت به عمل می‌آورند؟

جواب این سوال در رمزنگاری هوشمندانه است.

هر تراکنش در مونرو دارای تصویر کلید منحصر به فرد خودش می‌باشد ( ما محاسبات ریاضی پشت تصویر کلید را در ادامه خواهیم دید). به دلیل این که تصویر کلید برای هر تراکنش منحصر به فرد است، استخراج کنندگان به راحتی می‌توانند آن را بررسی کنند و ببینند آیا کوین مونرو دوباره خرج شده است یا نه.

این چگونگی عملکرد مونرو در حفظ هویت ارسال کننده با استفاده از تراکنش‌های حلقه است. در ادامه خواهیم دید مونرو چگونه از هویت دریافت کننده با استفاده از آدرس‌های پنهان محافظت می‌کند.

رمزنگاری مونرو، شماره ۲: آدرس های پنهان

یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌های مونرو، عدم قابلیت لینک دهی یا قابلیت اتصال تراکنش است. بر این اساس، اگر یک نفر برای شما ۲۰۰ XMR بفرستد، هیچ‌کس نباید بداند که پولی به آدرس شما می‌آید. به طور کلی، اگر قرار باشد مریم پولی را برای علی بفرستد، تنها مریم باید بداند که علی گیرنده پول است و نه کسی دیگر.

بنابراین، چگونه مونرو حفظ هویت علی را تایید و تضمین می‌کند؟

به یاد بیاورید که علی دارای دو کلید عمومی بود: کلید نمای عمومی و کلید خرج عمومی. برای انجام تراکنش‌ها، کیف پول مریم، از کلید نمای عمومی و کلید خرج عمومی علی برای ایجاد یک کلید عمومی یک بار مصرف و منحصر به فرد استفاده می‌کند. محاسبات کلید عمومی یک بار مصرف (P) به صورت زیر است:

P = H(rA)G + B

در این معادله:

r= عدد تصادفی انتخاب شده توسط مریم

A= کلید نمای عمومی علی

G= ثابت رمزنگاری

B= کلید خرج عمومی علی

H()= الگوریتم هشینگ “کیکاک” (Keccak) که مورد استفاده مونرو است

محاسبه این کلید عمومی یک بار مصرف؛ یک آدرس عمومی یک بار مصرف به نام آدرس پنهان در بلاک چین به وجود می‌آورد که در آن مریم مونروی خود را برای علی می‌فرستد. اکنون علی چگونه قرار است قفل مونروی خود را از توزیع تصادفی داده‌ها باز کند؟

به یاد دارید که علی دارای یک کلید خرج خصوصی نیز بود؟

این جا است که این کلید وارد بازی می شود. کلید خرج خصوصی به علی کمک می‌کند که برای یافتن تراکنشش، بلاک چین را اسکن کند. زمانی که علی وارد تراکنش می‌شود، می‌تواند کلید خصوصی‌اش را که متناظر با کلید عمومی یک بار مصرف است، محاسبه کند و مونروی خود را بازیابی کند. بنابراین مریم در مونرو به علی پولی را پرداخته است، بدون این که کسی متوجه این پرداخت شود.

محاسبه تصاویر کلید

پیش از ادامه، به تصاویر کلید بر می‌گردیم. یک تصویر کلید (I) چگونه محاسبه می‌شود؟

اکنون ما می دانیم که چگونه باید کلید عمومی یک بار مصرف (P) را محاسبه کرد. همچنین، ما دارای کلید خرج خصوصی ارسال کننده نیز می‌باشیم که به آن “x” می‌گوییم.

I = xH(P)

مواردی وجود دارد که باید از این معادله به آن توجه کرد:

– غیر ممکن است که بتوان آدرس عمومی یک بار مصرف P را از تصویر کلید I به دست آورد. (این ویژگی عملکرد هشینگ رمزنگاری است) و بنابراین، هویت مریم هیچ‌گاه فاش نمی‌شود.

– P همیشه به هنگام هش شدن، مقداری یکسان را می‌دهد. به این معنی که H(P) همیشه یکسان خواهد بود. به دلیل این که مقدار “x” برای مریم ثابت است، او هیچ‌گاه قادر نخواهد بود که مقادیر متعددی از I را ایجاد کند. این امر باعث می‌شود تصویر کلید برای هر تراکنش منحصر به فرد باشد.

رمزنگاری مونرو، شماره ۳: تراکنش‌های محرمانه حلقه

اکنون دیدیم یک ارسال کننده چگونه گمنام نگه داشته می‌شود و دیدیم که چگونه دریافت کننده نیز ناشناس می‌ماند؛ اما در مورد خود تراکنش چطور؟ آیا راهی هست که بتوان آن را مخفی ساخت؟

پیش از پیاده سازی حلقه CT، تراکنش‌ها به این صورت رخ می‌دادند:

اگر مریم باید ۱۲٫۵ XMR برای علی می‌فرستاد، آن گاه خروجی به سه تراکنش ۱۰، ۲ و ۰٫۵ تقسیم می‌شد. هر کدام از این تراکنش‌ها دارای امضای حلقه خود بودند و سپس به بلاک چین اضافه می‌شدند.

در حالی که این کار باعث محافظت از هویت ارسال‌کننده می‌شد، اما اتفاقی که می‌افتاد این بود که معامله را برای همه قابل مشاهده می‌کرد. برای برطرف کردن این مشکل، حلقه CT پیاده‌سازی شد که بر اساس تحقیقی که توسط “گریگوری ماکسول” انجام شده بود، می باشد. آن چه که حلقه CT انجام می‌دهد، ساده است. حلقه CT مقدار تراکنش را در بلاک چین مخفی می‌کند. به این معنی که نیاز نیست هر ورودی تراکنش به واحدهای شناخته شده تبدیل شود، یک کیف پول اکنون می‌تواند اعضای حلقه را از هر خروجی حلقه CT انتخاب کند.

به این فکر کنید که چگونه این روند در محرمانه بودن تراکنش عمل می‌کنند؟

به دلیل این که گزینه‌های زیادی برای انتخاب حلقه وجود دارد و ارزش آن‌ها نیز حتی شناخته شده نیست، اکنون غیرممکن است که از هر تراکنش خاصی با خبر شد.

در این جا سه عامل هماهنگ با هم کار می‌کنند تا سیستمی را ایجاد کنند که در آن حریم خصوصی ایجاد شود، اما این هنوز برای توسعه‌دهندگان مونرو کافی نیست. آنها به لایه‌های اضافی امنیت نیاز دارند.

I2P یا “پروژه اینترنت نامرئی”، یک سیستم مسیریابی است که به برنامه‌ها اجازه می‌دهد پیغام‌هایی را به صورت خصوصی و بدون وجود هیچ رابط خارجی برای هم ارسال کنند. کُوری یک پیاده سازی C++ از I2P است که قرار است در کد مونرو ادغام شود.

اگر شما از مونرو استفاده می‌کنید، کُوری ترافیک اینترنت شما را مخفی می‌کند، به گونه‌ای که نظارت شبکه‌ای غیرفعال می‌شود و نشان داده نمی‌شود که شما از مونرو استفاده می‌کنید. برای وقوع چنین کارکردی، تمام ترافیک مونروی شما رمزنگاری می‌شود و از طریق گره‌های I2P مسیریابی می‌شوند. این گره‌ها نوعی دروازه‌بان کور می‌باشند. آن‌ها می‌دانند که پیغام شما در حال عبور است، اما هیچ نظری ندارند که این پیام‌ها از کجا می‌آیند و محتوای آن‌ها چیست.

امید می‌رود که رابطه بین مونرو و I2P یک همزیستی مناسب باقی بماند، زیرا:

– مونرو دارای لایه اضافی برای محافظت شده است.

– تعداد گره‌های مورد استفاده در I2P بعد از پیاده‌سازی به مقدار قابل توجهی افزایش می‌یابند.

کُوری هنوز در مرحله توسعه است و پیاده‌سازی نشده است.

مونرو کار خود را در سال ۲۰۱۴ با قیمت ۱٫۴۱ دلاری آغاز کرده است. از سال ۲۰۱۷، رشد قیمت زیاد این آلت کوین آغاز شده است. درست یک سال پیش از این، قیمت مونرو ۱۷٫۹۲ دلار بود، اما در حال حاضر این قیمت به بیش از ۳۵۷ دلار رسیده است. البته، مونرو قیمت ۴۹۴ دلاری را نیز تجربه کرده است. در حال حاضر، مونرو دهمین ارز رمزپایه بازار از نظر ارزش کل بازار آن است.

در مجموع ۱۸٫۴ میلیون توکن XMR وجود دارد و استخراج نیز قرار است تا سی و یکم ماه می سال ۲۰۲۲ ادامه یابد. پس از آن، سیستم به گونه‌ای طراحی می‌شود که به طور مداوم ۰٫۳ XMR در هر دقیقه به درون آن تزریق شود. این کار انجام شده است. بنابراین، استخراج کنندگان انگیزه دارند تا پس از استخراج کل مونرو، به کار استخراج خود ادامه بدهند و دیگر نیازی نیست که به هزینه‌های تراکنش وابسته باشند.

راحت‌ترین راه برای ذخیره مونرو رفتن به “mymonero.com” است.

مرحله اول: روی ایجاد یک حساب جدید (Create an Account) کلیک کنید.

مرحله دوم: کلید ورود خصوصی خودتان را یادداشت کنید.

مرحله سوم: کلید ورود خصوصی خود را برای ورود تایپ کنید و آدرس عمومی خود را بگیرید.

تمام شد! راحت بود، نه؟

فقط مراقب باشید که هرگز کلید ورود خصوصی خود را آشکار نکنید.

اگر به هر دلیلی کلید خود را فراموش کردید، روی حساب کلیک کنید و سپس روی “تجدید کلید ورود” (Review Login Key) کلیک کنید.

سپس می‌توانید کلید ورود خصوصی خود را مشاهده کنید:

این کار چقدر ساده است؟

مقایسه ها غیر قابل اجتناب می‌باشند. بنابراین بهتر است به مقایسه این دو نگاهی داشته باشیم:

بیت کوین شفافیت را مورد نظر قرار داده است، دفتر کل بلاک چین نیز به روی همه باز است و هر کسی می‌تواند در هر جایی به بلاک چین دسترسی پیدا کند و تمام تراکنش‌های گذشته را بخواند. بیت کوین‌ها تقریباً دارای دسترسی و کاربرد آسان می‌باشند.

از طرفی مونرو برای داشتن یک حریم خصوصی کامل و مطلق ساخته شده است. تمام تراکنش‌ها کاملاً پنهان می‌باشند. درک مونرو کمی پیچیده است و دسترسی به آن برای افراد مبتدی کمی مشکل است.

جدول زیر مقایسه خوبی را بین بیت کوین و مونرو ارائه می‌دهد.

جوانب مثبت

– دارای یکی از بهترین ویژگی‌های حریم خصوصی برای هر ارز رمزپایه

– تراکنش‌ها غیر قابل لینک دهی می‌باشند.

– تراکنش‌ها غیر قابل ردیابی می‌باشند.

– بلاک چین‌ها دارای محدودیت بلوک نیستند و از نظر مقیاس پذیری، پویا می‌باشند.

– حتی زمانی که منبع مونرو تمام شده است، یک منبع مداوم ۰٫۳ XMR در هر دقیقه، برای انگیزه دادن به استخراج کنندگان وجود دارد.

–  مونرو از نظر مالی رشد سرسام‌آوری داشته است.

– تراکنش‌های آن انتخابی است. هر کس می‌تواند تراکنش خود را برای شخص مورد نظرش نشان دهد. این کار با دادن کلید نمای خصوصی امکان‌پذیر می‌شود. همچنین، این امر باعث می‌شود مونرو قابل حسابرسی باشد.

– دارای تیم توسعه‌دهنده قوی و قدرتمندی است که آن را رهبری می‌کند.

جوانب منفی

– با این که مونرو مقاوم به ASIC ساخته شده است تا از متمرکزسازی جلوگیری کند، ۴۳ درصد از نرخ‌های هشینگ مونرو متعلق به سه استخر استخراج

– تراکنش مونرو خیلی بزرگ‌تر از دیگر ارزهای رمزپایه نظیر بیت کوین است و این به دلیل میزان رمزنگاری موجود در آن می‌باشد.

–  کیف پول سازگار با مونرو خیلی زیاد نیست. در واقع هنوز هیچ کیف پول سخت‌افزاری

– برای مبتدیان مناسب نیست و بسیاری از مردم هنوز آن را قبول نکرده‌اند. البته، مونرو با رشد قیمت خود، هر روز بیش‌تر محبوبیت می‌یابد.

هیچ شکی نیست که در آینده همه چیز بازتر و غیرمتمرکزتر می‌شود. مونرو نیز برای حریم خصوصی که عرضه می‌کند جذاب‌تر خواهد شد. آن چه که خیلی جالب است، این است که مونرو یکی از چند کوینی است که مبتنی بر بیت کوین نیست که دارای توانایی بالقوه است. زمان خوبی پیش روی مونرو قرار دارد و با رشد سرسام آوری که اکنون نیز به آن دست یافته است، آینده برای آن بسیار روشن به نظر می‌رسد.

مونرو به زودی هارد فورکی را تجربه می‌کند و “مونرو وی” (MoneroV) از آن منشعب می‌شود.

در آخر، باید متذکر شویم که این مقاله به عنوان آموزش ارز رمزپایه مونرو است و نباید آن را “مشاوره مالی” محسوب کرد. در زمان تصمیم به سرمایه گذاری بر روی مونرو (یا هر ارز رمزپایه دیگر) تمام جوانب را در آن لحظه بسنجید و از نظرات کارشناسان خبره بهره‌مند شوید.